Organy zostały wybudowane przez firmę Schlag & Söhne w 1909 r. (opus 860) dla kaplicy w Słupcu k. Nowej Rudy. W obecne miejsce zostały translokowane w 1958 r. przez członka parafii – Theodora Böhmego. Oryginalnie posiadały 12 registrów, w tym 5 głosów realnych. W 1993 r. remont i przebudowę przeprowadził Antoni Szydłowski z Wrocławia. Wyposażył organy w nowe wiatrownice stożkowe oraz wykonał piszczałki 7 głosów, tym samym wszystkie 12 registrów stało się realnymi.
Strój równomiernie temperowany, a1 = 432 Hz.
C-f3
I Manuał
Bordun 16′
Principal 8′
Gedackt 8′
Octave 4′
Gemshornquinte 2 2/3′
Super Octave 2′
II/I
C-f3
II Manuał
Portunal 8′
Salicional 8′
Flöte 4′
Dolce 4′
C-d1
Pedał
Portunal 8′
Salicional 8′
Flöte 4′
Dolce 4′
Instrument firmy Walcker, wybudowany najprawdopodobniej pod koniec lat 50. XX w. W 2013 roku jego zasadnicza część została translokowana z kościoła św. Krzyża w Sieglar koło Troisdorfu w obecne miejsce. Renowację poszczególnych elementów oraz ich montaż powierzono organmistrzowi Tomaszowi Szałajdzie.
Organy otrzymały zupełnie nową szafę, dębową ławkę i klawiaturę pedałową – zaprojektowane przez Tomasza Kmitę-Skarsgårda i Pawła Gardynika (kolorystyka), a wykonane przez firmę wrocławskiego stolarza Leszka Jakuszkina, która dostarczyła także duplikaty uszkodzonych drewnianych podzespołów. Dodatkowo instrument wyposażono w nowy rejestr – kameralnie intonowany pryncypał 8′ (C-Fis drewno; G-f3 cyna 70%), a także wykonano nowe okładziny dla klawiszy manuału (Adam Olejnik, heban i kość wołowa). Całą instalację elektryczną wykonał Krzysztof Kozik, a oświetlenie (2015) Jacek Bęś. Kotarki pól piszczałkowych wykonali w latach 2016–2017 Michał Oganiaczyk i Paweł Czekański.
Klawiatura dzielona na część basową i dyszkantową (podział między klawiszami h i c1). W planach jest wykonanie mechanizmu transpozycji manuału do 415 Hz.
Strój Werckmeister III, a1 = 440 Hz.
C-f3
I Manuał (dzielony bas h/c1 dyszkant)
Principal 8 Fuß
Flaut major 8 Fuß
Octava 4 Fuß
Rohr Flaut 4 Fuß
Superoctava 2 Fuß
Mixtura 3 chörig
C-d1
Pedał
Subbaß 16 Fuß
Copula Clavier (Man.-Ped.)
Instrument został wybudowany w 1930 roku przez firmę Sauer z Frankfurtu nad Odrą (op. 1421) z wykorzystaniem szafy organów Caspariniego. Autorem koncepcji omawianych „Praetorius-Orgel” był Gerhard Zeggert. Instrument został zniszczony w wyniku bombardowań radzieckich w 1945 roku.
C-g3
I Manuał
Bordun 16′ –
Prinzipal 8′ –
Gemshorn 8′ –
Octava 4′ +
Gedackt Pommer 4′ –
Super-Octävlin 2′ –
Klein Lieblich Gedacktflöttein 2′ +
Scharff-Quinta 1 1/3′ –
Mixtur 4 Chor 1 1/3′ –
Messing-Regal 8′ +
II/I
– Oberwerk
+ Brustwerk
C-g3
II Seitenpositiv
Grob-Gedackt 8′
Prinzipal 4′
Blockfloit 4′
Quinta 2 2/3′
Octava 2′
Tertia 1 3/5′
Siffloit 1′
Cymbel 2 Chor 2/3′
Trommeten 8′
C-f1
Pedał
Subbaβ 16′
Prinzipal 8′
Gedackt 8′
Octava 4′
Nachthorn 2′
Dulcian 16′
I/P
II/P
Instrument był wynikiem wielokrotnych przebudów instrumentu Adama Horacego Caspariniego z roku 1716. Prawdopodobnie pierwszej ingerencji w strukturę instrumentu dokonał sam budowniczy, dodając głos Oboe 8′. W późniejszym czasie renowacji poddawany był tylko prospekt, natomiast pierwszy gruntowny remont instrumentu przeprowadził wrocławski organmistrz Rotter w 1770 roku. W roku 1805 J.G.B. Engler dobudował dwa nowe głosy i prawdopodobnie zdemontował Puzon 16′ (?). Organmistrz Julius Müller w roku 1840 dokonał renowacji prospektu, a w roku 1852 dobudował głosy Portunal 8′, Violoncello 8′ i Doppelflöte 4′.
I Manuał
Bordun 16′
Prinzipal 8′
Salizet 8′
Fugara 8′
Portunal 8′
Oktave 4′
Doppelflöte 4′
Quinte 2 2/3′
Octave 2′
Mixtur 4f.
Oboe 8′
II Manuał
Flaut major 8′
Viola d’amore 8′
Principal 4′
Pedał
Subbaβ 16′
Baβflöte 8′
Violoncello 8′
Oktave 4′
Posaune 16′
I Manuał
Prinzipal 8′
Floete 8′
Prinzipal 4′
Octav 4′
Gemshorn 4′
Quinte 3′
Superoctav 2′
Sedezima 1′
Mixtur 4f.
II Manuał
Zwillingslade, głosy wspólne z manuałem pierwszym.
Pedał
Subbaβ gedekt 16′
Octavbaβ 8′
Quintbaβ 5′
Superoctavbaβ 4′
Posaunenbaβ 16′
